หากใครเป็นแฟนบอลทีมไหน และรักทีม เชียร์ทีมแบบจริงใจจริงๆ คงจะพอเข้าใจดีกว่านักเตะที่มีใจ กับนักเตะที่ไม่ได้มีใจให้ทีมนั้นเป็นอย่างไร ซึ่งถ้าพูดกันตรงๆก็คือนักเตะที่มีใจนั้นเราก็อยากจะให้อยู่กับทีมต่อไปนานๆ แต่นักเตะที่ไม่มีใจในฐานะแฟนบอลแล้วก็อยากให้ย้ายๆไปให้พ้นทีมเร็วที่สุด สำหรับความต่างของนักเตะสองประเภทนี้ ดูกันง่ายๆสังเกตกันง่ายเลยครับ ถ้าเป็นในสนามก็จะเป็นเรื่องของความมุ่งมั่นทุ่มเท นักเตะที่มีใจให้ทีม จะมุ่งมั่น ทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อทีม
แต่สำหรับนักเตะที่ไร้ใจ ก็จะเล่นกันแบบว่าเล่นเพื่อตัวเอง ห่วงบอลบ้าง อยากโชว์ผลงานแบบส่วนตัวให้ดีๆ เผื่อทีมอื่นสนใจจะได้ซื้อไปร่วมทีม ความมุ่งมั่นทำอะไรเพื่อทีมก็ไม่มีให้เห็น คือประเภทว่าจะเข้าบอลหนักๆก็กลัวเจ็บ จะวิ่งเต็มกำลังก็กลัวเหนื่อย เล่นไปเรื่อยๆ ตามประสาของตนเอง บอลมาถึงตัวก็เลี้ยงๆไป มีโอกาสยิงได้ก็ยิง ไม่สนว่าจะต้องจ่ายให้เพื่อนร่วมทีม หรือทีมเสียบอลแล้วจะต้องวิ่งไล่ คือนี้เป็นประเภทของนักเตะที่ไร้ใจแบบสุดๆ ทว่านักเตะที่ไม่ได้มีใจให้กับทีมเต็มร้อย แต่ว่าก็เล่นให้ทีมเต็มที่ก็มีอยู่เยอะเช่นกัน ซึ่งแบบนั้นเราไม่อาจตัดสินได้จากในสนาม โดยเราจะตัดสินได้จากการให้สัมภาษณ์กับสื่อต่างๆ เป็นต้นว่าหากมีการถูกถามถึงโอกาสในการย้ายทีมไปอยู่ทีมอื่น หรือถูกถามในทำนองว่า
คิดอย่างไรกับการที่มีทีมต่างๆสนใจซื้อตัวไปร่วมทีม นักเตะประเภทที่เขาไม่ได้เล่นให้กับสโมสรปัจจุบันด้วยใจจริงๆ ก็จะพูดแบไต๋ออกมาถึงเจตนาในการอยากย้ายทีม เช่น คงไม่อาจปฏิเสธทีมที่จะมาซื้อตัวเขาไปได้ เป็นต้น ส่วนนักเตะที่รักสโมสรต้นสังกัด และอยากเล่นต่อให้ สิ่งเดียวที่พวกเขาจะให้สัมภาษณ์ก็คือ การยืนยันว่าตนเองไม่ต้องการย้ายไปไหน และยังพร้อมที่จะเล่นให้สโมสรเดิมต่อไป
